Difference between revisions of "Het tijdelijke podium"
(Created page with "''Entertainment rigging wordt gebruikt om tijdelijke podia te creëren, binnen en buiten. Truss-systemen en kettingtakels ondersteunen licht- en geluidsapparatuur voor de mees...") |
|||
| Line 11: | Line 11: | ||
[[File:IO2 A.09 02.jpeg|350px|thumb|right|Donington festival 1983]] | [[File:IO2 A.09 02.jpeg|350px|thumb|right|Donington festival 1983]] | ||
| − | + | [[File:IO2 A.09 02.jpeg|350px|thumb|right|Donington festival 1983]] | |
| − | + | Naarmate de schaal en de creatieve ambities van de shows zich ontwikkelden, werd de dakspant niet alleen een plek om lampen, luidsprekers en andere technische apparatuur op te hangen, maar werd het een integraal onderdeel van het ontwerp van de show zelf. Verlichtingsontwerpers zagen in dat zij, naast het creëren van vormen met lichtstralen in de lucht, de vormgeving van de spantstructuur konden gebruiken als onderdeel van de esthetiek; spanten werden gebouwd in de vorm van driehoeken, waaiers, sterren. Later werden deze vormen mobiel gemaakt en veranderden ze tijdens de show in verschillende configuraties. | |
| − | + | Spansystemen zijn slechts één onderdeel van entertainment tuigage. Een spantstructuur is ofwel grondondersteund, met verticale spantbenen die het deel boven het podium omhoog houden, ofwel gevlogen, opgehangen aan het dak van de zaal. In beide gevallen moet de dakspant in positie worden gebracht. De [[Item:Q30610|electric chain hoist]] (Q30610) verscheen voor het eerst in de jaren 1930, als een ontwikkeling van vroegere manuele takels, die zelf gebaseerd waren op "block and tackle"-systemen uit de oudheid. Kettingtakels werden de standaard manier om spantconstructies en andere lasten te hijsen. Op grotere of complexere installaties werden controlesystemen ontwikkeld om meerdere takels samen te bedienen en ervoor te zorgen dat ze synchroon werkten. | |
| + | |||
| + | In de jaren 1980 nam de bedrijfsevenementenindustrie een hoge vlucht, met grootschalige producties zoals productlanceringen en beurzen. Voortbouwend op de vaardigheden en het begrip van het maken van spannende ervaringen voor een publiek zoals die in het theater en de live muziekindustrie te vinden zijn, werd tuigage een centraal onderdeel van het uitgebreide gebied van de entertainmentindustrie. Overal waar een tijdelijk podium nodig is, binnen of buiten, voor theater, muziek, festivals, bedrijfsevenementen, sport en andere ceremonies, is entertainment tuigage, ontstaan op de rockconcertpodia van de jaren zestig, aanwezig. | ||
Revision as of 22:18, 3 May 2023
Entertainment rigging wordt gebruikt om tijdelijke podia te creëren, binnen en buiten. Truss-systemen en kettingtakels ondersteunen licht- en geluidsapparatuur voor de meest uiteenlopende evenementen en worden zelfs onderdeel van de scenografie zelf.
De ontwikkeling van truss (Q3773) zoals we die vandaag kennen, begon tegen het einde van de jaren 1970 toen de amusementsindustrie op zoek was naar een eenvoudig en efficiënt middel om lichte maar ook veilige draagstructuren te vervaardigen. De enorme groei van de vraag naar populaire muziek in de jaren 1960 had een verschuiving teweeggebracht van binnenpodia met hun eigen permanente geluids- en lichtinstallaties naar arena's, universiteitscampussen, gymnastiekzalen, stadspleinen en - vooral - plattelandsvelden. De baanbrekende grootschalige openluchtfestivals zoals Jazz Bilzen (vanaf 1965), het Isle of Wight Festival (1968), en Woodstock (1969, Q74) begonnen met het creëren van het podium en de vereiste steunen voor licht en geluidsapparatuur. Hiervoor werden lichtgewicht houten constructies en standaard stalen steigers van bouwterreinen gebruikt. Festivals en concerten werden snel een nieuwe industrie, aangewakkerd door de groei van de platenverkoop. Bands en hun promotors wilden grotere en betere shows geven om publiek te trekken en een aanhang op te bouwen voor de muziek van de band. De verlichting moest spectaculairder zijn en het geluid moest een veel groter publiek bereiken. Vroege rockconcerten gebruikten alleen de 'backline' speakers op het podium en een paar speakers voor de zang, maar om een groot publiek te bereiken moesten de speakers omhoog. Dit alles vereiste dat licht en geluidsapparatuur boven en aan de zijkanten van het podium werden opgehangen. Steigerconstructies waren niet langer toereikend.
Fabrikanten begonnen speciaal voor het podium truss-systemen te ontwikkelen: structuren die aanzienlijke lasten konden dragen en de breedte van grote podia konden overspannen. Aluminium werd al snel het favoriete materiaal, omdat het niet alleen duurzaam maar ook licht is, wat het optuigen vergemakkelijkt en de transportkosten verlaagt. Er werden verbindingssystemen ontwikkeld om de montage en demontage zo snel mogelijk te laten verlopen - vooral belangrijk voor optredens op tournee, zoals veel bands deden.
Aluminium is moeilijk te lassen en vereist speciale apparatuur en bekwame lassers. Dit creëerde een kans voor nieuwe fabrikanten, die de nodige know-how meebrachten uit andere industrieën. Bijvoorbeeld James Thomas Engineering, dat in 1977 begon in een kleine garage in Bishampton, Engeland, met het maken van truss-systemen en aanverwante staging-apparatuur, voornamelijk voor de live muziekindustrie. Het bedrijf groeide snel en verhuisde naar een omgebouwde kantoorruimte en vervolgens naar een veel grotere ruimte van 464,5 m² in 1980. De innovatie ging in die tijd snel, omdat fabrikanten probeerden te voldoen aan de behoeften van concerttournees. In 1983 ontwikkelde James Thomas een voorgemonteerd trussontwerp, zodat de lichten aan de truss bevestigd konden blijven tijdens het transport. Delen van de truss met de lichten er nog aan konden rechtstreeks op een vrachtwagen worden gerold, dan rechtstreeks naar het podium worden gerold en bij de volgende gelegenheid worden gemonteerd.
Naarmate de schaal en de creatieve ambities van de shows zich ontwikkelden, werd de dakspant niet alleen een plek om lampen, luidsprekers en andere technische apparatuur op te hangen, maar werd het een integraal onderdeel van het ontwerp van de show zelf. Verlichtingsontwerpers zagen in dat zij, naast het creëren van vormen met lichtstralen in de lucht, de vormgeving van de spantstructuur konden gebruiken als onderdeel van de esthetiek; spanten werden gebouwd in de vorm van driehoeken, waaiers, sterren. Later werden deze vormen mobiel gemaakt en veranderden ze tijdens de show in verschillende configuraties.
Spansystemen zijn slechts één onderdeel van entertainment tuigage. Een spantstructuur is ofwel grondondersteund, met verticale spantbenen die het deel boven het podium omhoog houden, ofwel gevlogen, opgehangen aan het dak van de zaal. In beide gevallen moet de dakspant in positie worden gebracht. De electric chain hoist (Q30610) verscheen voor het eerst in de jaren 1930, als een ontwikkeling van vroegere manuele takels, die zelf gebaseerd waren op "block and tackle"-systemen uit de oudheid. Kettingtakels werden de standaard manier om spantconstructies en andere lasten te hijsen. Op grotere of complexere installaties werden controlesystemen ontwikkeld om meerdere takels samen te bedienen en ervoor te zorgen dat ze synchroon werkten.
In de jaren 1980 nam de bedrijfsevenementenindustrie een hoge vlucht, met grootschalige producties zoals productlanceringen en beurzen. Voortbouwend op de vaardigheden en het begrip van het maken van spannende ervaringen voor een publiek zoals die in het theater en de live muziekindustrie te vinden zijn, werd tuigage een centraal onderdeel van het uitgebreide gebied van de entertainmentindustrie. Overal waar een tijdelijk podium nodig is, binnen of buiten, voor theater, muziek, festivals, bedrijfsevenementen, sport en andere ceremonies, is entertainment tuigage, ontstaan op de rockconcertpodia van de jaren zestig, aanwezig.